تویی که صورت خوبت چو ماه تابان است
سحر به عشق طلوعت ستاره باران است
 
خدیجه ، مریم و زهرا و آسیه، سرمد!
از آن میانه یکی پادشاه خوبان است  
 
تو آن سخاوت محموده ای که در نظرت
یتیم و برده و مسکین و خانه یکسان است
 
تو را شبیه پدر آفرید حضرت عشق
فرشته در قدمت حاجب شبستان است  
 
هنوز پرده از این راز بر نیافتاده 
چگونه دخترکی مادرِ پدر جان است؟  
( رضا محمدصالحی)